Hubertus von Loë

Hubertus wordt beschouwd als het “zwarte schaap” van de familie: geboren op 29 september van het jaar 1855, nam hij in het jaar 1879, na de dood van zijn vader, het bezit en de (daarmee verbonden) titel van graaf over, maar vergokte het bezit door zijn goklust (het grondbezit werd verkocht, grote delen van het bos werden geveld voor het afbetalen van de schuld). Hij werd onterft en stierf, waarschijnlijk gedood door de hand van een (onbevredigde -?-) schuldeiser op 18 februari van het jaar 1885 op Lorenzo Marquez (Afrika).

Zijn ouders, graaf Max von Loe (geb. op 20 juni 1817) en de 18 jaar jongere gravin Therese von Loe, geb. gravin von Arco-Zinneberg (geboren op 18 december 1835) behoorden tot die generaties, die Wissen op de meest omvangrijke wijze hebben gevormd en  een nieuw gezicht hebben gegeven, overeenkomstig met de stijl van de tijd.

Toen de twee op 06 juni 1854 trouwden, had Wissen nog het uiterlijk van een (witgepleisterd) Frans landhuis. Maar zeer snel bezon men zich weer op de uit die regio typische veldbrandsteen, alsook op de gotische vormen en torens, die het kasteel oorspronkelijk hadden gekenmerkt (en aan de noordzijde van de voorburcht vandaag nog  te zien zijn).

Zo werd het net 100 jaar tevoren aangebrachte pleisterwerk afgeslagen en het kasteel kreeg twee (neo-) gotische trapgevels en ook de – zowel aan het hoofdgebouw als aan de voorburcht – verloren gegane torens en torentjes weer terug. Alleen de massieve toren binnen op de binnenplaats, die in de franse tijd was gesloopt, werd nu weliswaar door de architect (Vinzenz Statz, bouwmeester van de kathedraal van Keulen, die o.a. ook de basiliek van Kevelaer gebouwd heeft) weer voorzien, maar door de bouwers evenwel niet gerealiseerd.

Ook binnen in het kasteel werd één van de historische zalen – de huidige biljartzaal – in dezelfde stijl ingericht en kreeg vooral een rijkelijk  besneden houten aankleding, evenals spiegelomlijstingen.

Naast de ombouw van het hoofdgebouw behoort de oprichting van de neogotische kapel van het kasteel (gewijd in 1876),  in Nazarener stijl, tot de duidelijkste kunstwerken, die als geloofsbelijdenis aan het nageslacht zijn nagelaten.

Hubertus stierf ongehuwd en kinderloos, nadat hij het zo omgebouwde en het, met de dimensie van de kapel toegeruste,  kasteel al had overgenomen.